Memandangkan penculikan Leo Jia Hui yang berusia 6 tahun baru-baru ini di acara Bon Odori di Johor Bahru pada 20 Julai, saya ingin menangani kesan psikologi yang mendalam yang boleh ditimbulkan oleh peristiwa traumatik seperti itu terhadap kanak-kanak kecil.
Berdasarkan pengalaman saya dalam psikologi dan advokasi kanak-kanak, saya telah memerhatikan beberapa kesan berpotensi yang boleh dialami oleh insiden sedemikian, termasuk trauma dan PTSD, meningkatkan ketakutan dan kebimbangan, isu kepercayaan, tekanan emosi, perubahan tingkah laku, regresi perkembangan dan kesan terhadap kehidupan akademik dan sosial. Kesan ini boleh mempengaruhi keseluruhan kesejahteraan dan perkembangan kanak-kanak dengan ketara.
Intervensi awal dengan profesional kesihatan mental adalah penting untuk menyokong pemulihan dan membantu kanak-kanak mengharungi cabaran ini. Saya sangat percaya bahawa daya tahan kanak-kanak dibentuk oleh sokongan dan pemahaman yang mereka terima selepas trauma. Intervensi awal benar-benar boleh membuat perubahan.
Untuk menangani kebimbangan ibu bapa dan meningkatkan keselamatan kanak-kanak, saya mengesyorkan beberapa langkah pencegahan yang praktikal. Adalah penting untuk mendidik kanak-kanak tentang keselamatan, mewujudkan sempadan yang jelas, menggalakkan komunikasi terbuka, membangunkan rancangan kecemasan, memastikan permainan diselia, mengajar maklumat pengenalan, menggunakan perkataan kod keluarga, menggunakan teknologi, memupuk penglibatan komuniti dan mewujudkan zon selamat.
Pendidikan adalah barisan pertahanan pertama kita. Dengan memperkasakan kanak-kanak dengan pengetahuan, kami melengkapkan mereka untuk menghadapi potensi bahaya. Kajian telah menunjukkan bahawa pendidikan keselamatan yang komprehensif dan penglibatan komuniti boleh mengurangkan risiko penculikan kanak-kanak dengan ketara. Sebagai contoh, Pusat Kebangsaan Kanak-Kanak Hilang & Dieksploitasi melaporkan bahawa 94% percubaan penculikan telah digagalkan oleh langkah pencegahan yang diajar kepada kanak-kanak, seperti menjerit, menendang dan melarikan diri.
Strategi yang saya cadangkan disokong oleh data. Bersamaan dengan penemuan Pusat Kebangsaan untuk Kanak-kanak Hilang & Dieksploitasi, data UNICEF menunjukkan bahawa kira-kira 1 daripada 4 kanak-kanak di seluruh dunia terdedah kepada keganasan setiap tahun. Ini menekankan kepentingan kritikal pendidikan keselamatan dan penglibatan komuniti.
Dengan melengkapkan kanak-kanak dengan pengetahuan dan alatan untuk melindungi diri mereka, sambil memupuk komuniti yang menyokong, kami boleh mewujudkan persekitaran yang selamat di mana kanak-kanak boleh berkembang maju. Langkah-langkah pencegahan bukan sekadar mengelak bahaya; mereka adalah tentang membina asas kepercayaan dan keselamatan untuk anak-anak kita.
Di Universiti SEGi, program kami dalam Pendidikan dan Psikologi memberi tumpuan kepada memperkasakan pelajar dengan kemahiran dan pengetahuan yang diperlukan untuk memupuk persekitaran yang selamat dan menyokong. Kami menekankan kepentingan penglibatan komuniti dan pendidikan pencegahan untuk melengkapkan pendidik dan ahli psikologi masa depan untuk memberi impak yang ketara dalam komuniti mereka.
Mengenai Pengarang
Datin Prof Dr Mariani Md Nor ialah pakar tempatan dan antarabangsa yang terkenal dalam Pendidikan Awal Kanak-Kanak. Beliau ialah Profesor dan Dekan Fakulti Pendidikan, Bahasa, Psikologi dan Muzik di Universiti SEGi, Malaysia. Dr Mariani berkelulusan Ph.D. dalam Psikologi Kognitif Kanak-kanak dari Universiti Bristol dan mempunyai lebih 30 tahun pengalaman dalam bidang tersebut.
Dahulu, beliau adalah Dekan di Universiti Malaya, di mana beliau mengetuai fakulti untuk mencapai QS World University Ranking 41. Dr. Mariani kini berkhidmat sebagai Presiden Majlis ECCE Malaysia dan Pengerusi Program Standard MQA dalam Pendidikan Awal Kanak-Kanak. Beliau telah menerbitkan secara meluas, menerima pelbagai anugerah, dan menyelia ramai pelajar pasca siswazah, termasuk mereka yang mengikuti pengajian PhD dan ijazah Sarjana.